AMİ


"AMİ" Kelimesi için arama sonuçları

Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ÂMİR-İ VİCDANÎ

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Vicdana emreden, vicdanı çalıştıran.
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

AMİRAL

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Emir-ül bahr, Emir-ül-mâ. Bahriye kumandanı, kaptan. Deniz generali.
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ÂMİRANE

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
f. Emredercesine. Amir imiş gibi. * Emreden büyük kimseye yakışır şekilde.
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ÂMİRİYYET

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Kumandanlık hâli. * Amir, emredici olmak.(Evet, bu kâinata geniş bir dikkat ile bakan; kâinatı gayet haşmetli ve gayet faaliyetli bir memleket, belki idâresi gayet hikmetli ve hâkimiyeti gayet kuvvetli bir şehir hükmünde görür, her şeyi ve her nev'i birer vazife ile musahharâne meşgul bulur. $ âyetinin askerlik mânasını ihsas eden temsiline göre: Zerrât ordusundan ve nebatât fırkalarından ve hayvanât taburlarından, tâ yıldızlar ordusuna kadar olan Cünud-u Rabbaniyeden, o küçücük memurlarda ve bu pek büyük askerlerde hâkimâne tekvini emirlerin, âmirane hükümlerin, şâhâne kanunların cereyanları, bedâhetle bir Hâkimiyet-i Mutlakanın ve bir âmiriyet-i külliyenin vücuduna delâlet ederler. ş.)
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ÂMİRZ-KÂR

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
f. Bağışlayan, affeden Allah. * Affeden, bağışlayan.