Kişilik.


"Kişilik." Kelimesi için arama sonuçları

Felsefe Sözlüğü

Kişilik.

(Felsefe Sözlüğü) :
(Os. Şahsiyyet, Fr. Personnalite, Al. Persönlichkeit, İng. Personality, İt. Personalita). Bireysel insanı bütün öteki insanlardan ayıran ruhsal ve bilinçsel özelliklerin tümü... İnsan; fıkralı, memeli, iki ayağı üstünde yürüyebilen, gelişmiş beyinli, gerilemiş çeneli bir hayvan türüdür. Bir hayvan türü olarak insan kendi gücüne dayanarak davranamaz, eylemde bulunamaz, öteki hayvan türlerinde olduğu gibi birçok dışsal güçlerin buyruğundadır. İnsanın kişilik olabilmesi için önce insanlığının bilincine erişmesi gerekir. Bu bilinç ona insanlık gücünü kazandırır. Kişilikli insan, özgür insandır ve başkaca hiç bir gücün güdümü altında değildir. Kişilikli insan, kendi gücüne dayanarak davranabilen, kendi kendisini üretebilen insandır. "Kişi, ancak kendi özvarlığını gene kendine borçlu olduğu zaman kendinin egemeni ve özgür olabilir". Alman düşünürü Max Scheler'e (1874-1928) göre kişilikli insan; 1. Güçlüdür. Başka birgücün yardımını gereksemez. Çünkü kişilik; kendi istedikleri, duydukları ve düşündüklerini başkasının istedikleri, duydukları ve düşündüklerinden ayırt edebilme eyleminin gerçekleştiricisidir. 2. Tutarlıdır. Tüm davranışları arasında bir anlam birliği vardır. Çünkü kişilik, bir anlam birliğiyle birbirlerine bağlı bulunan çeşitli eylemlerin ancak bu birlik için mümkün bulunan gerçekleştiricisidir. 3. Sorumludur. Tüm davranışları arasındaki anlam birliğini duyar ve denetler. Çünkü kişilik, bir anlam birliğiyle birbirlerine bağlı bulunması gereken çeşitli davranışları bizzat eleştirebilme eyleminin gerçekleştiricisidir. 4. Bağımsızdır. Kendisini, kendi bedeninden bile ayrı olarak duyar. Çünkü kişilik, hayat enerjisine uygun bulunan hayvansal bedenin dışında oluşan bir karşıtlığın gerçekleştiricisidir. bkz. İnsan, İnsanbilim, Kişilikçilik.