ZEVÂL


"ZEVÂL" Kelimesi için arama sonuçları

Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ZEVAL

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Zâil olma, sona erme. * Gitmek. Yerinden ayrılıp gitmek. * Güneşin tam ortada gibi, baş ucunda bulunduğu zaman. * Güneşin nısf-ı nehar dairesinden batmaya doğru dönmesi. Seyrinin sonuna yaklaşması.(Gafletten kurtulan evvelki adam, o şedit şefkatin elemine karşı ulvi bir tiryak bulur ki; acıdığı bütün zihayatların mevt ve zevâlinde bir Zât-ı Bâki'nin bâki esmasının daimî cilvelerini temsil eden âyine-i ervahları bâki görür; şefkatı, bir sürura inkılâb eder. Hem zevâl ve fenâya mâruz bütün güzel mahlukatın arkasında bir cemâl-i münezzeh ve hüsn-ü mukaddes ihsas eden bir nakış ve tahsin ve san'at ve tezyin ve ihsan ve tenvir-i dâimîyi görür. O zevâl ve fenâyı, tezyid-i hüsün ve tecdid-i lezzet ve teşhir-i san'at için bir tazelendirmek şeklinde görüp lezzetini ve şevkini ve hayretini ziyadeleştirir. M.)
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ZEVAL-İ ELEM

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Elemin sona ermesi.(Zeval-i elem lezzet olduğu gibi, zeval-i lezzet dahi elemdir. S.)
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ZEVAL-İ LEZZET

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Lezzetin bitmesi, lezzetin sona ermesi.
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ZEVALÎ

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Zevale mensub, zevale ait ve müteallik. * Çok yaşlı.
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ZEVALNÂPEZİR

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
f. Geçici ve muvakkat olmayan. Zeval bulmayan. Sona ermeyen.