akılcılık


Resultados para "akılcılık"

Turco - Diccionario Alemán

akılcılık

(Turco - Diccionario Alemán) :
r Rationalismus, r Vernunftglaube.
Diccionario kurdo - turco

akılcılık

(Diccionario kurdo - turco) :
hışparêzî.
Otomana - diccionario turco

AKILCILIK

(Otomana - diccionario turco) :
(Rasyonalizm) fels. İnsanın, akılla gerçeğe uygun bilgiyi bulabileceğini, aklın doğru kabul ettiği bilginin şübhe götürmez kesinlikte doğru olduğunu kabul ettiği felsefe. Tenkitçi felsefe, deneyci felsefe, psikoloji ve sosyoloji bu felsefenin aşırı iddialarını çürütmüştür. Bugünkü ilim adamları herşeyi tam doğru olarak biliyoruz iddiasından uzak, daha alçak gönüllü bir hareket tarzını benimsemektedirler. (... izm) şeklinde ifade edilen görüşlere körü körüne ve acele ile bağlanmayı doğru görmemektedirler.
Diccionario filosófico

Akılcılık.

(Diccionario filosófico) :
bkz. Usçuluk.
Diccionario de Sociología

AKILCILIK [ing. Rationalism]:

(Diccionario de Sociología) :
Akılcılık; insanın yüceltilmesi ile beraber gündeme gelen, Aydınlanma Çağrı ile öne çıkan bir felsefî ve sosyolojik bir akımdır. Aklın varlığını, önceliğini ve üstünlüğünü esas alır. Bilginin kaynağı olarak insan zihnini kabul ve müdafaa etmektir. Akılcılıkta tümdengelimci bir yaklaşım sözkonusudur. (Bolay, S. H., 1996) Tecrübe ve ampirik çalışmalardan önce aklî değerlendirmeleri esas alır.Akalcılık da zamanla değişmeye uğramış, bir doktrin olarak ortaya çıktığı dönemlerde mutlak rasyonalizm geçerli iken, daha sonra bunun hafifletilmiş bir şekli olan göreceli (relatif, izafî) rasyonalizm ağırlık kazanmıştır.Mutlak anlamda rasyonalizmin temsilcileri arasında Kant'ın "a priori" formları, Descartes ve Platon'un görüşleri bu anlayış içinde yer alır. Buna göre akıl zaruri değil, fakat bilginin temel şartıdır.Göreceli rasyonalizm ise, aklı esas almakla beraber tecrübenin de önemini vurgular.Akılcılık, insanda aklî prensiplerin doğuştan varolduğunu ve tecrübeden önce bulunduğundan hareket ederek bilgiyi aklın muhtevalı meekelerine dayandırmaktadır.Batı'da akılcılık Kiliseye karşı insanı savunduğu gibi, Hıristiyanlık inancını güçlendirmek amacı ile de kullanılmıştır. Hıristiyan vahyine bağlı olan ve onu aklîleştirmek için çalışanlar arasında Descartes, Hegel, Kant ve Leibniz sayılabilir. (Bkz. aydınlanma Çağı)