Ira.
Ira.
(Philosophical Dictionary) :
(Os. Seciye, Fr. Caractere, Al. Charakter, İng. Character, İt. Carattere). Hergangi bir şeyi başka şeylerden ayıran temel özellik... Mantık, ruhbilim ve törebilim terimidir. Yaradılış'tan ayırmalı ve bu iki terimi birbiren karıştırmamalıdır. Ruhbilimde duygu ve davarınş özelliği, törebilimde ahlâk sağlamlığı ve tutarlılığı anlamlarını dilegetirir. Iraları inceleyen ruhbilim dalına da ırabilim(Os. İlm-i seciyye, Fr. Ethologie, caracterologie) denir. İlkin İngiliz düşünürü John Stuart Mill tarafından adlandırılmış ve tanımlanmıştır (Mill, Logiç, kitap VI, bölüm V). Mill, Yunanca ıra anlamındaki ethos sözcüğüyle bilim anlamındaki logos sözcüklerinden meydana getirerek ethology terimiyle adlandırdığı bu bilimi, eğitime temel olabilecek kuralların saptanması için önermişti. Alman düşünürü Wundt, bunu, dil bilimleriyle mitolojiden sonra toplumbilimin üçüncü bir kolu saydı (Wundt, Logik, kitap II, bölüm 2, s. 369). Ira, ruhsal bir tip meydana getirmekle beraber tarihsel olarak incelenmesi gereken toplumsal koşulların ürünüdür. bkz. Mantık, Ruhbilim, Törebilim.