heykel
HEYKEL
(Dictionnaire turc - Turquie) :
is. Taş, tunç, alçı gibi maddelerden yapılmış insan veya hayvan şekli.
HEYKEL
(Ottoman - Dictionnaire turc) :
Taş, tunç, kil ve alçı gibi maddelerden yontularak, kalıba dökülerek veya yoğurulup, pişirilerek yapılan insan, hayvan vs. şekli. * Büyük bina, anıt, büyük ve yüksek yapı, âbide. * Mc: Soğuk ve duygusuz kimse. * Güzel ve yakışıklı kişi.
HEYKELTRAŞ
(Ottoman - Dictionnaire turc) :
Heykel yapan kimse.
MÜHEYKEL
(Ottoman - Dictionnaire turc) :
Heykelleşmiş. * İri vücudlu ve sağlam.
HEYKEL
(Dream Dictionary of Phrase) :
Korkudan emin ve düşmana galip gelmeye, Kilisede görülen heykeller hıristiyan inanç sistemine tabi olanlara, Camide heykel görmek bid'at ve hurafeye, Evinde heykel yahut büst görmek kendi nefsine yahut eş ve çocuklarına aşırı ilgi ve taşkın muhabbete; neefsini put edinmeye, Cadde ve sokaklarda görülen heykel, eğer bilinen birine ait ise boş ve anlamsız şeylere, bilinmeyen birine ait heykel güç ve iktidarı malmayan düşmana, Herhangi bir büst yahut heykele tazim göstermek şirk ve nifaka, cahiliye çağı gelenek ve göreneklerine delalet eder. ( Ayrıca Bakınız; Put.)