ASHÂB


"ASHÂB" Kelimesi için arama sonuçları

Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ASHÂB

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
(Eshâb) (Sahib. C.) Arkadaş olanlar. Sahip olanlar, kullanma yetkisine sahip kişiler. * Halk, ahali. * Sahabeler, yani Peygamberimiz Hz. Muhammed'i (A.S.M.) görmüş ve mü'min olarak ona ve onun mesleğine bağlı kalmış olan zatlar. Bu kişiler, insanlık, doğruluk ve her türlü faziletlerde en ileri seviyede bulunan şahsiyetlerdir.Onlar Peygamberimizi (A.S.M.) her an yakın alâka ile takip ederler ve O'na, her cihetle ittibaa çalışırlardı. Dâima sıdk ve sadakatten, doğruluk ve faziletten ayrılmamak cehdi içinde idiler. İslâmiyetin neşir ve tâmimi için her çeşit fedakarlıktan çekinmezlerdi. Risale-i Nur Külliyatından Mektubat isimli eserde denildiği gibi: "Âl ve Ashâb nâmında bu zevat-ı kirâm, nev-i beşerin enbiyadan sonra ferâset ve dirâyet ve kemâlâtla en meşhur, en muhterem, en nâmdar, en dindar ve en keskin nazarlı tâife-i azimesi" dirler.(R.A.)
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ASHÂB-I BEDİR

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Hz. Peygamber (A.S.M.) ile Bedir muharebesinde bulunan sahâbeler (R.A.)
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ASHÂB-I CENNET

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Cennet ehli. Cennetlik olanlar, Cennetlik oldukları ümid edilenler veya cennete gidecekleri müjdelenmiş olanlar. (Bak: Aşere-i Mübeşşere)
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ASHÂB-I DEVLET

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Devlete mensub olanlar. Devlet adamları.
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

ASHÂB-I EYKE

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
(Ashâb-ı Leyke) Şuayb'ın (A.S.) Allah tarafından kendilerine gönderildiği kavmin adı. Yerleri ağaçlı olduğundan bu isim verilmiştir.